De arbeidsvoorwaardenregeling, hét alternatief voor de CAO – OR Magazine
OR Magazine, vakblad voor medezeggenschap, oktober 2018 p. 26.
De arbeidsvoorwaardenregeling, hét alternatief voor de CAO – Hans Biesheuvel
Arbeidsvoorwaarden zijn zo belangrijk dat ze niet in cao’s vastgelegd moeten worden.
De arbeidsvoorwaardenregeling (AVR) biedt werkgevers en werknemers de mogelijkheid om passende en toekomstgerichte afspraken te maken. Omdat werkgevers deze samen met de ondernemingsraad afsluiten, kan er beter rekening gehouden worden met de specifieke wensen van werkenden en worden polderperikelen buiten de deur gehouden.
De arbeidsvoorwaardenregeling (AVR) wordt steeds populairder. Afgelopen jaar liet een aantal grote bedrijven zien dat deze maatwerkafspraken beter passen dan de traditionele cao’s. Bij een AVR worden de arbeidsvoorwaarden door het bedrijf en de werknemers gezamenlijk vastgelegd. Dit maakt het mogelijk om rekening te houden met de specifieke omstandigheden binnen een bedrijf en houdt polderperikelen buiten de deur. Ik voorspel dat de AVR een succes zal worden en zal zorgen voor blije werknemers.
Werkend Nederland heeft meer dan ooit behoefte aan flexibiliteit. Succes is afhankelijk van de snelheid waarmee ze kunnen inspelen op alle maatschappelijke veranderingen. Dit vraagt niet alleen om aanpassingsvermogen van ondernemer. Gemotiveerde medewerkers die toegewijd zijn en meebewegen zijn minstens zo belangrijk. Succesvolle ondernemers beseffen dit en willen fors investeren in werknemers.
Onjuist is het beeld dat ondernemers alleen maar uit zijn op het -in de woorden van de bonden – nóg verder uitknijpen van de arbeider. De meeste ondernemers staan samen met de medewerkers op de werkvloer. Er wordt flink geïnvesteerd om medewerkers op te leiden, gezond en gelukkig te houden. Terecht, want goede gemotiveerde medewerkers zijn essentieel voor bedrijven.
Vuistdikke cao’s werken alleen maar belemmerend in de praktijk. Het zijn onleesbare boekwerken met regeltjes voor de allergrootste spelers, die bij cao-onderhandelingen aan tafel zitten. Met de specifieke omstandigheden bij mkb-bedrijven wordt geen rekening gehouden. Die zijn bij het polderen kind van de rekening. Maatwerk en toekomstgericht denken wordt onmogelijk gemaakt.
Laatst sprak ik een ondernemer met 7 medewerkers, waar 4 verschillende cao’s op van toepassing zijn. Iedereen binnen het bedrijf werkt nauw samen, maar toch gelden er verschillende regelingen voor verlof, pensioen en vergoedingen. Dit levert regelmatig scheve gezichten op. Als ondernemer wil je alle medewerkers gelijkwaardig behandelen, dan biedt een AVR uitkomst.
Kijk naar supermarktketen Jumbo die de arbeidsvoorwaarden op een eigen manier heeft geregeld: zónder de bonden, maar mét de ondernemingsraad. Breed samengestelde klankbordgroepen met vertegenwoordiging van medewerkers in alle functies toetsten de afspraken. Het resultaat zijn eigentijdse afspraken over arbeidsvoorwaarden die zeker niet onderdoen voor een cao. Maar wel recht doet aan de wensen van werkenden binnen het bedrijf.
Ieder bedrijf is anders, zelfs binnen een sector. Sommigen richten zich op de toekomst en willen investeren in opleidingen. Die bedrijven bieden bijvoorbeeld liever meer mogelijkheden voor scholing in plaats van verplichte Atv-dagen. Bij een ander bedrijf willen werkenden liever de mogelijkheid om flexibel te werken. Het is onwenselijk om al deze bedrijven over één kam te scheren. Ook zie ik dat het vertrouwen in sociale partners die op afstand over collectieve arbeidsvoorwaarden onderhandelen afneemt. De mogelijkheid om zelf de regie te houden en recht te doen aan de wensen van werkenden én ondernemers zal de arbeidsvoorwaardenregeling het betere alternatief voor de oude cao’s maken.
