Schaduwkabinet

• Buurman & Buurman

De column van Iris Wulffraat op Telegraaf.nl

Als vierde generatie onderneemster uit een degelijk Rotterdams middenstandsgezin, heb ik van mijn ouders geleerd dat klantvriendelijkheid en samenwerking de smeerolie zijn van succes. Samenwerking onderling tussen ondernemers, bewoners, overheid, verhuurders en banken biedt wederzijds profijt vanuit de wetenschap dat je bond- maar ook lotgenoten bent. “Buren” met zicht op elkaars belangen en de drive om verder te komen.

Afgelopen voorjaar werd ik blij verrast door een bezoek van Minister Kamp aan mijn onderneming in Rotterdam. Vanuit de gemeente was ik gevraagd om mijn ervaring te delen met het Ondernemersdossier. Dat is een initiatief vanuit Economische Zaken om de communicatie over wet-en regelgeving soepeler te laten verlopen. Met deze voorziening kunnen ondernemers hun zaken op elk voor hen gewenst tijdstip regelen. Uiteraard ben ik hier enthousiast over en wilde ik dit graag met hem delen. Tijdens deze bijeenkomst was het de bedoeling om ook iets over mijn zaak en mezelf te vertellen en kwamen we op de op handen zijnde verbouwing. Ik ben hiertoe min of meer gedwongen omdat de fundering van het pand dat ik huur zo slecht is dat deze moet worden hersteld. Als echte Rotterdamse maak je natuurlijk van de nood een deugd: ik heb besloten om dan maar de hele zaak een make over te geven. En toen kwam de gevreesde vraag.”……..maar mevrouw hoe denkt u deze plannen te gaan financieren?”

Aangezien ik een horeca-onderneming heb, wat volgens de bank een groot risico met zich meebrengt, ben ik op zoek naar alternatieven. De minister maakte mij attent op de BMKB-regeling, een borgstelling vanuit de overheid voor relatief kleine financieringen, die vanuit de bank moet worden aangevraagd.
De volgende dag heb ik de bank gebeld voor meer informatie over deze regeling. Al snel werd mij de vraag gesteld in welke branche ik werk. Toen ik horeca antwoordde, kreeg ik te horen dat de bank voor horeca eigenlijk niets doet. De bankmedewerker probeerde me nog een goede dag te wensen. Aangezien ik daar net even iets te lang voor in de horeca zit, bleef ik doorvragen of ze iets wist over de regeling. Om een heel lang verhaal heel kort te maken, bleek dat niet zo te zijn en heb ik uiteindelijk met stoom uit mijn oren het onderspit moeten delven en heb ik opgehangen. Buurman “Bank” maakt dus blijkbaar geen deel meer uit van ons oude vertrouwde systeem!

Dit is een microverhaal van een micro-onderneemster die hierdoor wel voor een macroprobleem komt te staan. De oplossing? Regels, wetten en kredietverstrekkingen kunnen alleen goed uitgevoerd worden voor het midden- en kleinbedrijf als de uitvoerders, banken en overheden, zich als “buurman” opstellen! Met directe wetenschap over de lokale omstandigheden versus uitgaan van algemene parameters in een computersysteem.

In mijn geval kan het zelfs zo zijn dat de uitvoerders van regelingen en kredietverstrekkingen tot mijn klandizie behoren. En als zij voor een gesloten deur komen te staan zullen zij zich ongetwijfeld afvragen: “verrek dat was toch zo’n leuke zaak? Wat is daar nou mis gegaan? “
Enfin, “buren” hadden dit geweten. „Buren” hadden dit kunnen voorkomen.
Beter een goeie buur…..